Opowiadanie o tym jak Eric dostał zadanie, a Ace zgodził się dołączyć do drużyny.

Oczami Eric’a.

- Wu czy ci na starość kompletnie odbiło?! – krzyknąłem, gdy starzec przedstawił mi powód, dla  którego wezwał mnie do swojej świątyni. – Ja mam opiekować się zgrają dzieciaków?! Mam ich trenować? Dziadygo ja nawet swoimi własnymi dziećmi się nie zajmuję! Z resztą skąd wiesz, że sam nie biorę teraz w jakiejś akcji podbicia Ninjago?! Nigdy nie oświadczyłem, że skończę z życiem przestępcy!  Kim ja jestem, żeby powierzać mi takie zadanie?

-  Zrób to proszę, wierzę, że dzięki twoim doświadczeniom ci młodzi ludzie nauczą się czegoś więcej…

- Ta nauczą się drogi, życia przestępcy…. Świetnie – zacząłem klaskać.

- Nie będziesz sam, jeśli uzyskasz wystarczającą liczbę członków drużyny. – powiedział Wu.

- Świetnie i będę mógł sobie wtedy odpocząć! Jak dla mnie… doskonały pomysł na poziomie wszystkich innych, które dziś usłyszałem. Nawet plan mojego 5-cio letniego syna o wysłaniu kaczki w kosmos był bardziej przemyślany! Skoro ma być dugi Sensei to po co mnie tu w ogóle wzywałeś?!

- Słuchaj dzięki temu będą mogli nauczyć się jak postępują… nieczyści gracze. – odpowiedział.

-Nawet jeśli wiem, że chodzi tu o nieczystość serca, mam dziwne wrażenie, że chcesz mi przekazać, że mam się umyć….. – burknąłem.

- Słuchaj… Jeśli zgodzisz się to będę w stanie uznać cię za częściowego obrońcę Ninjago, a dla ciebie oznaczałoby to… odwołanie procesów sądowych, za: kradzież, liczne napady, rozbój w biały dzień, próbę morderstwa i zrzeszanie się z instytucjami zagrażającymi życiu publicznemu i życiu obywateli. Masz znacznie większą kartotekę. – powiedział i podał mi grubą teczkę.

-  Nie wierzę, że masz taką władze, ale dobra przekonałeś mnie jakby co odejdę i zostawię tę zgraje temu drugiemu. – powiedziałem nie odrywając wzroku od teczki.

- Kim on w ogóle jest? – spytałem i odłożyłem dokumenty na stół.

- Poznasz go w swoim czasie, na razie zajmij się przekonaniem tych młodych ludzi do dołączenia do drużyny. – rzucił na moją teczkę zwój. – Możesz sobie kogoś wybrać, lub iśc do każdego po kolei.

Poniosłem go i zacząłem przeglądać imiona i pokrewieństwa danych osób do dawnych mistrzów żywiołów. Zatrzymałem się, gdy zobaczyłem dane mojego syna.

- Żartujesz sobie… Ace? Przecież on już nie walczy, po tym jak rozpadła się jego dawna drużyna.  Resztą nie wiem, czy chcę aby gnojek się narażał.

- Jeśli nie ty będziesz miał go w drużynie, ktoś inny go zwerbuje. Z resztą, do stwierdzenia, że nie walczy bym się przyczepił.

- Niby kiedy miałby to robić, całe dnie pracuje w barze, zazwyczaj jak kończy to wpada do Betty, a później jedzie do sobie, naprawiać sprzęty znajomych. Nie ma czasu ani na trening ani za uganianie się za przestępcami! – zaśmiałem się.

- Mało o im wiesz, co….? A co rob w nocy?

- ŚPI!

-… Nie ma już dla ciebie czasu, bierzesz go czy nie? – spytał.

- UGH!!!

Oczami Ace’a

Siedziałem u siebie i naprawiałem laleczkę*, nagle ktoś wszedł do pomieszczenia. Nie musiałem się odwracać, by wiedzieć kto to tylko jedna osoba nie puka kiedy wbija mi na chatę.

- Puka się, ojcze – powiedziałem.

- Jestem na to za stary.

- Mój brat jest dowodem, że kłamiesz… - zaśmiałem się.

- Bardzo śmieszne, a teraz mam pytanie… co ty robisz po nocach?- spytał.

- … Gram w gry, śpię i inne takie… - odpowiedziałem, i przykryłem motocykl narzutą.

- A masz na to jakieś dowody?

- Skasowałem historię przeglądarki, ale jestem pewien, że kilku wkurzonych metalończyków, mogłoby potwierdzić, że ich pokonałem… w grze oczywiście.

- Dobra szybka piłka, czy ty dalej przebierasz się w kolorową piżamę i walczysz ze złem?

- Jaka tam kolorowa czarno-granatowa, z resztą co zrobisz jak powiem ,,tak”? – uśmiechnąłem się.

- Dostajesz szlaban, że kłamałeś, że to już skończone + zostaniesz zwerbowany do nowej drużyny ninja. – powiedział.

- Serio??? Przecież nasi ninja świetnie radzili sobie sami! – stwierdziłem.

- I o to chodzi, idą na zaległy urlop, a Ninjago nie może zostać bez opieki nawet na tydzień. A jest wielu innych, którzy mogą zastąpić naszą wielką piątkę.

- I spośród nich wszystkich wybrałeś mnie?, czuję się kochany…

- Nie przesadzaj. Jeśli ja cię w to nie wciągnę, zrobi to ktoś inny. Wolę mieć ze sobą kogoś, kto ogarnia chociaż podstawy, ale ty też możesz być.

- Wal się!

- Z resztą masz moje moce, i to cię w ogóle gdziekolwiek kwalifikuje.  – dodał.

- Jakiś ty skromny… - burknąłem.

- Dobra wchodzisz w to czy nie, jeśli powiesz nie,  to dostaniesz szlaban. – powiedział.

- Mam 21 lat!

- Nic mnie to nie obchodzi.

- Ok… To z kim będę w zespole?

- Dowiesz się w swoim czasie, na razie nie mamy przydzielonej bazy, ale szykuj się do przeprowadzki.

- Coś to wszystko na odwal zrobione… - mruknąłem.

- Cicho…

<koniec>

laleczka – motocykl przyjaciela